|
|
24.02.22
|
#1 |
  
|
Yangınına kül olmak...
Öyle ki; yangınına kül olmak da varmış sağ ömrümde...
Her gelişinde, gülüşünde İçime sinen duygularında varken aşk; Sana yanmaktı her hâliyle sevda... Öyle ya Gül misali açardın güneşi görüp Bende sen misali doğardım sana Her sabah... En sıcağındayken gündüzün; En karasıydı hüznün... Bunca enlerde kaybolmuşken benliğim Sana gelmekti yolu buluşum... Gülüşün... Gülüşün diyorum çünkü Güneş gibi bakardı gözlerin sen güldüğünde... İçimi ısıtır; kavururdu beni... Kavururdu da kavrulmalara doyamaz Sana varamazdım yine de... Öyle ya, Yol uzun, ömür kısa... Kısacık ömürde seni bulup yanmaktı Hakkım olan belki de.. Kim bilirdi ki en güzel yangının Gözlerin olduğunu... Kim derdi ki yanarım ben diye... Yanarım ben yanarım da sana Bir sana yanarım Bir de yanında olamayışıma... Öyle ya Yanında olamayışımdı belki de En büyük yangınım... Kim bilir... Belki sendin benim En sevdiğim yangınım... Ahh ahh... Sevdasına kulluk ettiğim... Yangınına kül olmak da varmış Şu kısacık ömrümde... Ve hepsinden ziyade Yangınına kül olmak da güzel... |
|
|
| Cevapla |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| Seçenekler | |
| Stil | |
|
|
|
|
1Beğeni(ler)
Normal
